Acerca de mim

A minha foto
Sintra/Miranda do Douro, Portugal
Gosto de pintar,de escrever e de fazer trabalhos manuais.Sou simples e verdadeira. Tenho que pôr paixão naquilo que faço, caso contrário fico com tédio. Ensinar, foi para mim uma paixão; escrever e pintar, continua a sê-lo. Sou sensível e sofro com as injustiças do Mundo. A minha primeira língua foi o Mirandês. Escrevo nessa língua no blog da minha aldeia Especiosa em, http://especiosameuamor.blogspot.com em Cachoneira de Letras de la Speciosa e no Froles mirandesas.

sábado, 18 de setembro de 2010

Sien tropicones,...siempre!

Ontem comemorou-se o dia da língua mirandesa. Em homenagem à minha primeira língua deixo aqui este texto.



Calhórun-se ls paixaros, las águilas de las arribas parórun sou bolo ne l alto de l cielo, l´auga de l riu parou de correr, las árboles cerrórun sues fronças, ls grilhos i ls ranacalhos çquecírun sous cantos, l sol scundiu-se atrás de nubres, la lhuna deitou-se cedo, las streilhas cerrórun ls uolhos ne cielo húmado...

Todo parou para que se acendíssen belas i se cumemorásse l die an que ua lhéngua zorra fui aporfelhada por sou pai.
Naquel die, eimocionou-se cun l pormeiro abraço...

Tamien onte l caírun lhágrimas cara abaixo cun ls poemas que l dedicórun, las cantigas que l cantórun, cun las risas, cun ls sonidos que yá eran de la sue giente, cun ls recoincimientos feitos a quien por eilha perdiu nuites i dies i anhos...

Eimocionou-se quando un fidalgo que nunca l´habie falado, la arremedou an sou çcurso…
I que bien la arremedou, i que afouto fui an sou ampeço de fala al pie de tanta giente que siempre la falou i agora la scribe...
I falou de ti, siempre de ti i de todos ls porjetos que naçírun para que tu medres…

Calhou-se l Praino, les reloijos parórun naquel ouditório, calhou-se la nuite para oubir la música que saliu de tues antranhas atrabeç la çanfona, la rabeca, la gaita de foles, la fraita, l bombo, l rialeijo, la caixa.
Cantórun ls moços i,... ancantórun.
Cantórun ls ninos cun l feturo, afinados.

Apuis, acendimos-te mais uns fachucos para que camines sien tropicones,… siempre!...

Sem comentários:

Enviar um comentário

Seguidores

Arquivo do blogue